Lieve meid, ik wil wel, maar het kan niet anders…

Ik kijk naar de foto van jouw schoolreis. Je staat er stralend op met je roze jas naast je lieve vriendin Fleur. Ik zie dat je het naar je zin hebt met deze kinderen om je heen. Helaas moet je van deze vrienden ook weer afscheid nemen. Je bent pas tien, bijna elf en gaat vanaf september naar je vierde nieuwe school.

Je begrijpt heel goed waarom. Toch heeft mama het er moeilijk mee. Je verdient dit niet. Maar weet dat wij het beste met je voor hebben. Dat wij het ook anders gewild hadden. Maar dat het nu even niet anders is.

Tijd van je leven

Toen jij tweeënhalf was, kozen wij ervoor om in een groot mooi huis in België te gaan wonen. Jij mocht er al meteen naar school. Naar een hele leuke kleine kleuterschool. Hier had je de tijd van je leven. Je kon er naar hartenlust ravotten in de grote bosrijke speelplaats buiten en binnen in het lokaal waar zelfs een speelzolder was. Je had hier drie hele lieve juffen, van wie juf Joke nog steeds een plekje in ons hart heeft. Haar dochter Lien werd jouw hartsvriendin. Ook al zitten jullie nu op twee heel verschillende scholen, jullie zijn nog steeds heel graag bij elkaar. Samen hebben jullie de grootste lol.

Lees ook: Lief gepest kind…

Losse handjes

Na de kleuterschool ging je naar een grote school in het centrum. Van een hele liefdevolle beschermde omgeving ging je naar een school waar je letterlijk verdronk. In de grote hoeveelheid leerstof, de juffen en de kinderen. Jouw grote liefdevolle hartje zag ik ineenkrimpen. Je werd onzeker, verdrietig en miste het spelen. Pesten was hier normaal en de juf had soms zelfs losse handjes. Dit ging ons te ver en we zochten een nieuwe leuke school voor je.

Meid vol zelfvertrouwen

Die vonden we, een freinetschool waar jouw creatieve en zorgende karakter ten volle tot uiting kwam. Hier hadden ze eindelijk oog voor de vele talenten van onze mooie lieve meid. Wat waren we gelukkig om jou hier te zien groeien van een ietwat verlegen meisje naar een meid vol zelfvertrouwen. Helaas mocht dit geluk niet lang duren, want ook hier liep je vast. De leerstof had hier een ondergeschikte rol en dus liep je na twee fijne jaren heel erg achter op de rest. We moesten weer een oplossing zoeken.

Weer een nieuwe school…

Eigenlijk hadden we geen vertrouwen meer in het Belgische schoolsysteem en wilden we terug naar Nederland, waar jouw persoontje volgens ons op school wel uit de verf zou kunnen komen. Helaas lukte het ons door de crisis niet om ons huis te verkopen en moesten we weer op zoek gaan naar een nieuwe school voor je. Het werd een openbare/staatsschool. Wel in ons eigen Belgische dorp. We waren allemaal huiverig wat je hier te wachten zou staan, maar waagden toch de gok.

Middelpunt van de klas

Je kwam er terecht in het vierde leerjaar. Er heerste structuur en rust in de klas en dat vond je fijn. Vriendinnen had je er nog niet, maar gelukkig maakte je al heel snel op een leuke manier contact met iedereen. Er waren maar liefst twee jongens verliefd op je. Je koos uiteindelijk voor ze allebei, om beurten. De meiden in de klas waren soms jaloers op je. Je was het middelpunt van de aandacht, zonder dat je dat zelf in de gaten had!

Balans gevonden

Uiteindelijk kwam het op deze school helemaal goed met je. Je kreeg bijles en door de juiste aanpak van de juf wist je je leerachterstand goed weg te werken. Ook vond je je balans op sociaal gebied. Vriendinnen werden echte hartsvriendinnen. Met je laatste vriendje had je veel lol tijdens het voetballen op het speelplein. Je mocht elke dag zelf met de fiets naar school en uiteindelijk gaven we je ook nog de vrijheid om samen met je kleine zusje naar school te fietsen.

Rust

Eindelijk leek de rust in jou teruggekeerd te zijn. Je rapporten waren goed en je had een leuk sociaal leven na school. Je durfde zelfs twee keer helemaal alleen op te treden als solozangeres en deed mee aan een balletvoorstelling. Het zelfvertrouwen dat je uitstraalde was prachtig om te zien! Wat waren en zijn we trots op jou! Helaas moeten we jou ook nu weer uit je vertrouwde omgeving weghalen, want vanaf september verhuizen we eindelijk terug naar Nederland. Ons huis in België is verkocht en we hebben een leuk huis in Nederland gevonden.

Boos op opa en oma

Weet je, mama verhuisde vroeger ook één keer met opa en oma en ik vond het vreselijk. Ik wilde zelfs weglopen van huis, zo boos was ik op opa en oma. De eerste schooldag op mijn nieuwe school staat in mijn geheugen gegrift. Ik herinner me die dag nog als de dag van gisteren. Ik was zenuwachtig, maar het werd uiteindelijk een geweldige dag! Alles was anders. De leerstof makkelijker, de kinderen leuker en iedereen vond mij interessant! Mooier kon het niet.

Ik wens jou, mijn lieve Myrthe, ook zo’n dag. 

Een dag waardoor je groeit, je jezelf goed voelt en gewaardeerd. Ik hoop zo dat dat voor jou de pijn een beetje verzacht van wat wij jou aandoen. Ik heb een goed gevoel bij deze nieuwe school en jullie gelukkig ook, want alles is er anders. Bijna geen huiswerk meer, een hoofd van de school in plaats van ‘mevrouw de directrice’. Dus, iemand waar je met al je vragen terecht kunt in plaats van iemand die je zoveel mogelijk moet mijden. Fietsend of lopend naar school. Speelkameraadjes om de hoek, gymlessen waar je in je eigen kleding mag sporten (en deo mag meenemen), in groepjes samenwerken in de klas, een moderne frisse en nieuwe school en last but not least dé school waar papa vroeger ook naar toe ging!

Het is goed zo..

Nadat ik dat gezegd heb, zie ik je smalle gezichtje opklaren: “Echt waar mam?” vraag je. “En heeft hij het daar leuk gehad?” “Ja”, antwoordt papa vastberaden. Ik zie je bezorgde gezicht veranderen en weer stralen. Stilzwijgend lijk je ons te zeggen dat het goed is zo en dat je er ook deze keer weer met volle moed voor gaat. Het wordt deze keer niet alleen een nieuwe school, maar het wordt ons avontuur samen. Je gaat samen met ons naar een nieuw land en een nieuw huis, waar we samen ons thuis van gaan maken!

Dat beloven papa en mama jullie. Echt, dat beloven we jullie!

Kus van mama…