Geen bloemen voor deze secretaresse vandaag

Vandaag is het #Secretaressedag. Ik krijg geen bloemen. Logisch, want ik ben geen secretaresse. Soms voel ik me er wel een als mijn man zegt: “Stuur me maar een sms waarin precies staat wat de planning voor vandaag is, want ik volg het niet meer hoor.”

Wat zouden mijn man en kinderen zijn zonder hun trouwe secretaresse die dag en nacht voor ze klaarstaat en tot in de details alles voor ze regelt, organiseert, troostende woordjes fluistert, wast, strijkt, kookt, rotzooi opruimt en traantjes droogt.

ALS GROTE BAAS VAN HUIS IS…

’s Morgens begint het al. Grote baas moet heel vroeg de deur uit. Zorgen dat het grote geld verdiend wordt. Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. Mijn kleine baasjes weten precies hoe de klok erbij staat als de grote baas weg is. Ze stoppen me stiekem vol met nog meer opdrachtjes die ik onmogelijk op een dag gedaan krijg. “Mama, ik krijg mijn sokken niet aan.”, “Mama, waar is mijn lievelingsbroek? Heb je die nu nog niet gewassen?” of “Nee, ik wil geen vlees op mijn brood, maar pindakaas! Dat weet je toch, waarom heb je geen nieuwe gehaald?”.

KLUSJES DIE WAT MEER TIJD KOSTEN

Als ik de kleine baasjes verzorgd en weggebracht heb naar school begin ik aan de klusjes die wat meer tijd kosten. Waar ik eens lekker in kan duiken als de bazen even uit het vizier zijn. De eettafel afruimen, de afwasmachine uitruimen, losliggend speelgoed oprapen en wegleggen, schoenen wegzetten, losliggende kleren verzamelen en in de was gooien, nadenken over het eten voor vanavond, de wasmachine aanzetten, droger uitruimen en was opvouwen.

COLLEGA-SECRETARESSES

De dag vliegt voorbij. En een blik op mijn horloge schrikt me wakker uit de illusie dat ik nog tijd over heb voor een heerlijke kop koffie. Of om even het internet af te pluizen naar nieuwe kleren bijvoorbeeld voor mijn kleine bazen (en soms ook voor grote baas), want ik wil wel dat ze er fatsoenlijk bijlopen. Stel je voor dat mijn collega-secretaresses zien dat ik mijn baasjes niet goed verzorg. Ik wil geen voeding zijn voor het roddelcircuit dat ik dan op gang breng.

IK HOOR ZE DENKEN…

Naar die kop koffie kan ik wel fluiten, want dan zal ik toch eerst naar de winkel moeten om nieuwe koffie te halen (o ja, en die pot pindakaas niet vergeten!). Tegen de tijd dat ik terug ben, is het al na enen en dus sla ik de lunch voor vandaag maar even over. Ik prop snel een overrijpe banaan, die ik niet goed genoeg meer vind voor mijn baasjes, in mijn mond. Vlijtig vervolg ik mijn werk om alle openstaande klussen voor vandaag gedaan te krijgen. Tegen de tijd dat de school uit is en ik mijn kleine baasjes moet ophalen, ben ik nog maar door de helft van het werk heen. Maar ik mag mijn kleine bazen niet laten wachten aan de schoolpoort. Daar hebben ze een hekel aan. Ze kijken me dan aan alsof ze willen zeggen: “Wacht maar als grote baas dit te horen krijgt!” Hup jas aan en starten die auto en zorgen dat je op tijd op school bent!

GROTE BAAS NEEMT DE ZAKEN WAAR

Twee keer per week laat ik de boel de boel. Besteed ik mijn werk uit aan de opvangjuffen en de grote baas. Hij neemt de zaken dan waar. Laat de telefoon gerust eens rinkelen, maar is er wel voor de kleine bazen en zorgt dat ze in hun basisbehoeften worden voorzien. Ik ga dan werken in de grote stad om wat extra centjes te verdienen. Ik werk er met veel overgave en voel me gewaardeerd. Ik krijg er soms zelfs een bosje bloemen als bedankje voor het werk dat ik geleverd heb of gewoon als ik jarig ben.

TEL JE ZEGENINGEN

Thuis tel ik mijn zegeningen en moet ik het hebben van twee lieve knuffels bij thuiskomst door mijn kleine baasjes. Ze zijn blij mij weer te zien, want grote baas had simpelweg geen tijd om alles voor ze te doen zoals ik dat elke dag weer voor ze doe. Ik voel me gewaardeerd en ben trots op de grote hoeveelheid werk die ik elke dag weer bij Huisomia verzet krijg.

WELGEMEENDE KUS OP MIJN WANG

Grote baas krijgt mij ook in zijn vizier en ik krijg abrupt van hem een welgemeende kus op mijn wang. Ook hij is blij mij weer te zien. Zijn blik spreekt boekdelen. Hij ziet er oprecht opgelucht uit. Hij is duidelijk blij dat hij al die ad-hoc-klussen weer met een gerust hart kan overdragen aan zijn trouwe secretaresse alias mama-die-alles-oplost-en-regelt-in-huis.