Pril liefdesgeluk door de ogen van onze kids

“Toen zat ik al als zaadje in jouw buik, hè mama?” zegt Merel. “Nee,” reageert Myrthe op haar vraag: “Ik zat toen eerst als eitje bij mama in de buik en als zaadje bij papa in de buik!” Myrthe van acht weet al net wat meer over de voortplanting dan haar jongere zusje van vier. “Jullie zaten toen allebei al als eitje in mijn buik,” reageer ik.

Hun gezichtjes vrolijken er allebei van op, ze voelen zich namelijk sterk verbonden met de twee jonge mensen op de foto waar we naar kijken. De foto van papa en mama toen ze elkaar net kenden, de liefde was nog pril en de verliefdheid springt van de foto af.

Twintig jaar geleden is de foto gemaakt door een goede vriend van ons. We wandelden samen met hem en zijn fotocamera door het veld. We moesten de hond uitlaten, maar namen natuurlijk van de gelegenheid gebruik om heel veel met elkaar te knuffelen. Die vriend stoorde dat niet, maar vond het eigenlijk wel leuk om deze momenten veelvuldig in beeld te brengen. Het bleek de mooiste fotoreportage te worden, die ooit van ons samen gemaakt is. En die vriend, die werd een professionele fotograaf. Hij had er toen al oog voor en wij zijn hem er nu nog steeds dankbaar voor dat hij dit moment zo mooi voor ons wist te vereeuwigen.

De foto bleef overal met mij mee gaan. Van mijn kamer bij mijn ouders thuis, naar mijn studentenflat in Amsterdam tot in ons eerste appartement samen, overal kreeg hij een prominent plekje toegewezen. Tot er kinderen kwamen en de foto’s in ons huis vervangen werden door kiekjes van onze kids. Het eerste lachje, het eerste fruithapje, voor het eerst op vakantie en de eerste schoolfoto’s. De graanveldfoto verhuisde in een bruine verhuisdoos met allerlei andere foto’s van ons twee naar de zolder. De herinnering van twintig jaar geleden was er nog wel, maar verdween wat naar de achtergrond in ons dagelijkse leven.

Tot het moment dat we de zolder aan het uitmesten waren en alle oude fotoboeken, fotolijsten en oude liefdesbrieven weer boven water kwamen. Ook deze foto werd uit een grote doos gevist door Myrthe. Haar eerste reactie was: “Wie zijn dit?” “Uhh Myrthe dat zijn wij, papa en mama…toen we elkaars eerste liefdesknuffel gaven.” “Wow papa jij hebt daar haar en mama wat staat jou dat lange haar goed!” Mijn gedachten gingen terug naar die tijd. Wat was ons leven sindsdien veranderd, maar wat voelde het goed dat wij sindsdien nog steeds samen zijn. Mijn hart maakte een sprongetje en ik keek Hans aan. Hij ving mijn blik en ik zag dat hij mijn gedachte deelde, want op zijn gezicht verscheen die typische glimlach van hem. Opgekrulde mondhoeken en kleine kuiltjes in zijn wangen. Het was juist die glimlach waarop ik twintig jaar geleden verliefd werd.

In een opwelling stuurde ik onze prille liefdesfoto naar het tv-programma Memories van de KRO. Uit de honderden foto’s is onze foto in de tweede stemronde terecht gekomen. Een plek in de finale was er voor onze foto helaas niet bij. Bedankt voor al jullie stemmen!