Passie voor het schrijven

“Blog jij nog dagelijks?” vroeg ik aan de eerste blogster van Nederland Merel Roze. Haar weblog was jarenlang een van de bekendste weblogs van Nederland. Ze won er in 2006  zelfs de Dutch Bloggie voor best geschreven log mee. Een pro in het bloggen en uiteraard mijn ultieme voorbeeld! Dus deze vraag moest ik haar stellen.

Met een lach op haar gezicht beantwoordde ze mijn vraag met een duidelijk “Nee!”. Verbaasd en onthutst keek ik haar aan, maar ondertussen begreep ik haar reactie helemaal.

We delen allebei dezelfde passie. Die van het schrijven oftewel het oppennen van de gedachtes die we continue in ons hoofd hebben zitten. We houden ervan om rond te kijken en de wereld al schrijvend in ons op te nemen. Te fantaseren over en het op te schrijven. De woorden uit onze losse pols te laten vloeien en ze vrij en ongedwongen op papier te zetten.

Het hebben van een passie is goed, het verrijkt je leven en geeft je energie. Maar het moet wel een passie blijven en schrijven om te moeten schrijven werkt niet. Het zorgt voor blokkades en daar zit je als schrijver niet op de wachten. Dus de reactie van Merel begrijp en waardeer ik. Samen schrijven we er goed op los, maar soms heb je gewoon even een pauze nodig of geen zin om iets op te schrijven. En als je dat af en toe kunt toelaten dan blijft een passie gewoon iets wat je van nature graag doet en dat bij jou als persoon past.

Et voilá mijn volgende blog van 285 woorden is er weer zonder moeite uitgerold. En hoe voel ik me? Bien, very well, heerlijk, goed, geweldig (zonder smileys deze keer)! Thanks for reading.